Cenaze tahtası (teneşir) basiretli kimse için ibrettir. Gaflet ehli dışındakilere onda hatırlama ve ikaz vardır. Çünkü cenazelerin görünmesi gafil kimselerin kalbini katılaştırır. Çünkü onlar daima başkasının cenazesine bakacaklarını zannederler. Kendilerinin teneşir üzerine taşınacakları sanmıyorlar veya sansalar bile yakında olacağını takdir etmezler. Düşünmezler kî teneşirde bulunanlar da böylece sanıyorlardı. Bu bakımdan onların ümitleri boşa çıktı. Zamanları bitti. Öyleyse bir kul teneşiri baktığında kendini teneşir üzerinde düşünmelidir. Çünkü yakında onun üzerine konacağı muhakkaktır. Öyle ki sanki onun üzerine konmuştur. Belki yarın veya yarından sonra!
Ebu Hureyre’nın bir cenaze gördüğünde şöyle dediği rivayet ediliyor:
“Götürünüz! Biz de arkasındayız.”
Mekhul ed-Dimeşki bir cenaze gördüğünde;
– Götürünüz! Biz de akşam gideceğiz. (Şu manzara) beliğ bir mev’izdir. Süratle geçen bir gaflettir. İlki gider diğerlerinin ise aklı yok! derdi.
Useyd b. Hudayr der ki:
Hangi cenazede hazır bulunmuş isem nefsim bana o cenaze hakkında o cenazenin varacağı yerden başka birşey fısıldamamıştır.